گزارش، نگاهی به اختلافات عمده بین ترکیه و اتحادیه اروپا - ایستگاه بازی

با ما سفر کنید و با تور برای اروپا از قاره سبز دیدن کنید و با دریافت خدمات ویزای شینگن از گردش به دور اروپا لذت ببرید.

به گزارش گروه بین الملل خبرنگاران، ظاهراً خبری از خاتمه اختلافات بین ترکیه و اتحادیه اروپا نیست و دست کم 2 تن از بالاترین مقامات اتحادیه اروپا، خواستار تحریم ترکیه هستند.

جدیدترین خبرها و تحلیل های ایران و دنیا را در کانال تلگرامی خبرنگاران بخوانید. (کلیک کنید)

ژوزف بورل مسئول سیاست خارجی و همچنین شارلز میشل رئیس شورای اتحادیه اروپا، دو مقامی هستند که در موضع گیری علیه ترکیه، همیشه پیشقدم هستند.

آنان از سیاست های ترکیه در شرق دریای مدیترانه و در تقابل با قبرس و یونان انتقاد می نمایند اما در عین حال، به طور مداوم بر این مساله تاکید می نمایند که اگر ترکیه، رویه و مشی سیاسی خود را در قبال همسایگان اروپایی تغییر دهد، امکان تقویت روابط، وجود دارد.

با نزدیک شدن به نشست سران اتحادیه اروپا، مواضع اردوغان در برابر اروپا نرم شده اما این اظهارات معتدل موقتی، مانع از خاتمه اختلافات مهم نیست.

جالب اینجاست که با وجود رد و بدل شدن بعضی پیغام های گرم بین آنکارا و اتحادیه اروپا، آتش جدل لفظی بین رجب طیب اردوغان و امانوئل ماکرون، دمی فرو نمی نشیند.

اردوغان دیروز ماکرون را بلای فرانسه دانست و اعلام نمود:ماکرون برای فرانسه یک معضل جدی است. فرانسه در دوران ماکرون، مقطعی بسیار خطرناک را می گذراند. امیدوارم این کشور هرچه زودتر خود را از مسئله ای به نام ماکرون خلاص کند.

امانوئل ماکرون رئیس جمهور فرانسه در اوایل ماه گذشته گفته بود از شورای اروپا خواهد خواست طرح لغو اتحادیه گمرکی میان ترکیه و اتحادیه اروپا را آنالیز کند.

ظاهراً باید این موضوع را خارج از چهارچوب روابط متقابل ترکیه و اتحادیه اروپا ارزیابی نموده و آن را به تنش ها و رقابت های خاص بین فرانسه و ترکیه ربط داد.

انگیزه های تنش مداوم بین ماکرون و اردوغان

در عالم سیاست، خیلی وقت ها، یک اظهار نظر رسمی یا یک رفتار خاص در برابر دوربین ها، می تواند حامل معنا و مفهومی متضاد باشد.

یک موضع گیری تند آشکار، ممکن است در عالم واقع نیز به همان تندی نباشد و ممکن است یک برخورد محبت آمیز آشکار نیز، در پشت پرده، به همان اندازه محبت آمیز نباشد.

این قاعده ای است که خیلی وقت ها در خصوص رفتارهای روسای جمهور ترکیه و فرانسه یعنی رجب طیب اردوغان و امانوئل ماکرون جواب داده و اثبات شده است.

تا به امروز بارها در نشست های دوجانبه و چندجانبه، شاهد ژست ها و رفتارهای صمیمانه متقابل اردوغان و ماکرون بوده ایم و دیده ایم که این دو رهبر سیاسی، خیلی وقت ها گل گفته و گل شنیده اند. اما همین چند هفته پیش بود که اردوغان، ماکرون را بیمار روانی دانست و دو روز پیش نیز او را بلایی دانست که بر سر فرانسه نازل شده است.

ماکرون نیز به شکل دیگری از خجالت رئیس جمهور ترکیه درآمده و او را تمامیت خواه دانسته و در عین حال اعلام نموده که رفتار اردوغان را با ملت آزادی خواه ترکیه، یکی نمی داند.

در تحلیل این جدل های لفظی و کل کل های مداوم و بدون گسست باید گفت:

از دید ماکرون، بیان انتقاد تند از اردوغان و رفتارهای او، هم مصرف داخلی دارد و هم مصرف خارجی. او در برابر شعله های آتش ملی گرایان و ترویج دهندگان گفتمان اسلام هراسی، با گارد دریافت در برابر اردوغان، تا حدودی آتشها را آرام می نماید. در عین حال، از منظر منافع سیاسی و منطقه ای، اتخاذ مواضع تند علیه ترکیه در شرق مدیترانه و همچنین در قره باغ و سوریه، کوشش برای کسب محبوبیت در یونان، قبرس، لابی ارامنه و نمودهای سوریه است.

در سوی دیگر ماجرا، اردوغان نیز به طور مداوم به ماکرون حمله می نماید و به عنوان مثال، مواضع تندی علیه مرکل و دیگران اتخاذ نمی نماید. چرا که می خواهد نشان دهد، با ماکرون مشکل و اختلاف شخصی دارد و حساب ماکرون را از اتحادیه اروپا، جدا نموده است!

اردوغان با این رفتار در عین حال، دل ملی گرایان ترک و زخم خوردگان پرونده ادعای تاریخی ارامنه را به دست آورده و نشان می دهد که در برابر غرب، مواضع تندی دارد.

سختی های تحریم ترکیه

تمام شواهد، نشان دهنده این است که ترکیه این بار، تهدید به اعمال تحریم مالی از جانب اروپا را جدی گرفته است.

چندی پیش، کشتی حفاری اوروچ رییس ترکیه که برای کشف منابع نفت و گاز دریای مدیترانه راهی آب های مشترک میان این کشور و یونان شده بود، برای دومین بار به ساحل ترکیه بازگشت.

در همین حال، اردوغان نیز مواضع نرم و معتدلی در خصوص اروپا اتخاذ نموده و گفت: جای ترکیه اروپاست و ما خود را بخشی از اروپا می دانیم.

ظاهراً در اتحادیه اروپا، اراده ای برای تحریم ترکیه وجود دارد که در راس آن، فرانسه و یونان قرار گرفته اند و آلمان هم به طور نسبی از آن حمایت می نماید. اما مساله به این آسانی ها نیست و برای اعمال تحریم، باید اجماع نظر کامل وجود داشته باشد.

اینجاست که مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا، بی محابا اعلام نموده که بعضی کشورهای اروپایی، مخالف تحریم ترکیه هستند. اگر چه بورل به اسامی این کشورها اشاره ای ننموده اما ظاهراً، مالت و ایتالیا، دو کشور عمده مخالف اعمال تحریم علیه ترکیه هستند.

اختلافات عمده

مشکل و مساله در روابط ترکیه و اتحادیه اروپا، یکی دو تا نیست. به طور کلی می توان این مسائل و اختلافات را به دو دسته تقسیم کرد:

1.دسته نخست اختلافات، مربوط به شرایط عضویت ترکیه در اتحادیه اروپا و نقدها این اتحادیه علیه دولت ترکیه در حوزه های حقوقی، سیاسی، آزادی بیان، کارکرد دستگاه قضا، حقوق اقلیت ها و مسائل مرتبط با حوزه دموکراسی و آزادی های فردی و اجتماعی و مسائل گمرکی است.

2.دومین دسته از اختلافات ترکیه و اتحادیه اروپا، ریشه در مسائل مرتبط با سیاست خارجی دارد که در راس آنها، اختلاف بر سر قبرس و اقدامات ترکیه برای تاسیس دولت مستقل قبرس ترک و تنش بین ترکیه و یونان، حفاری در شرق مدیترانه قرار گرفته است.

ژوزف بورل آشکارا به این اشاره نموده که اتحادیه اروپا، افزایش نفوذ ترکیه در لیبی و همکاری با روسیه در قفقاز را بر نمی تابد و این شرایط برای اتحادیه قابل قبول نیست.

اگر چه مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا، از ترکیه انتقاد نموده و خواستار تحریم ترکیه است، اما واقع بینی او در این نکته نمایان است که با زبانی سیاسی، به این موضوع اعتراف می نماید که مساله آوارگان و حضور بیش از 3 میلیون مهاجر و پناهجو در ترکیه، یک موضوع جدی است و نباید آن را نادیده گرفت.

بورل به عنوان یک سیاستمدار اسپانیایی، این سوال را مطرح نموده که اگر به جای بیش از 3 میلیون پناهجو و آواره، حتی 2 میلیون نفر از آنان به اسپانیا می رسیدند، دولت و ملت این کشور، باید برای پاسخ دادن به نیازهای آنان، چه اقداماتی انجام می دادند.

اگر چه بورل اعلام نموده که اتحادیه اروپا، هزینه های اصلی آوارگان و پناه جویان را تقبل نموده اما در هر حال، دولت و ملت ترکیه برای مراقبت از این جمعیت چند میلیونی کار مهمی انجام داده اند و نمی توان اهمیت این موضوع را نادیده گرفت.

در خاتمه باید گفت، فعلاً افق نزدیکی برای خاتمه اختلافات ترکیه و اتحادیه اروپا مشاهده نمی گردد و در عین حال، با توجه به اختلاف نظر موجود، بعید است که ترکیه با مجموعه ای از تحریم های مالی کشورهای اروپایی، روبرو گردد. اما چالش ها به قوت خود باقی مانده اند و تداوم شرایط موجود برای طرفین، سخت و هزینه بردار است.

،