حبیبی: به بلور گفتم می دانم چطور تختی را کُچ کنم، رضایی: حیف است جام تختی با کیفیت پایین برگزار شود - ایستگاه بازی

به گزارش خبرنگاران، دومین قسمت از برنامه تخصصی ورزش ملی ایران کشتی دایره طلایی از ساعت 16:30 امروز (شنبه) از شبکه سه سیما روی آنتن رفت. این برنامه که به بررسی عملکرد تیم منتخب کشتی آزاد ایران در تورنمنت پلیکونه ایتالیا (رنکینگ اتحادیه جهانی) اختصاص داشت، به تحلیل چهلمین دوره جام بین المللی تختی در کرمانشاه و همچنین در ادوار گذشته نیز پرداخت.

علیرضا رضایی نایب رئیس پیشین فدراسیون کشتی و سرمربی سابق تیم ملی کشتی آزاد امید که میهمان این برنامه بود، ضمن بیان این مطلب که جای یک برنامه تخصصی کشتی در سیما خالی بود، از راه اندازی دوباره دایره طلایی ابراز خوشحالی کرد و در ادامه در پاسخ به این سوال که تا چه حد خروج جام تختی از رنکینگ اتحادیه جهانی در کیفیت این رقابت ها تاثیرگذار بوده است؟ گفت: جام بین المللی تختی یکی از قدیمی ترین تورنمنت های ورزشی کشورمان است و از سال های قبل از انقلاب برگزار شده و بعد از انقلاب نیز با نام جام تختی به انجام رسیده است. حیف است این جام دستخوش شرایطی قرار بگیرد که از کیفیت و کمیت آن کاسته شود. باید بپذیریم عوامل زیادی در این زمینه موثر است. تاریخ برگزاری جام تختی قطعاً در این موضوع تاثیرگذار است. تا جایی که یادم هست، از زمانی که خودم در این رقابت ها کشتی می گرفتم، جام تختی برای ما خیلی مهم بود و حالت انتخابی برای مسابقات بزرگ آسیایی و جام جهانی داشت. موقعی که جوانتر بودیم خودمان را در این جام محک می زدیم. وقتی هم در تیم ملی بزرگسالان جا افتادیم، برای تثبیت خودمان در جام تختی کشتی می گرفتیم.

نایب قهرمان المپیک 2004 آتن ادامه داد: امروز به این شکل به این جام نگاه نمی شود و این نیاز به بازنگری دارد. زمانی که مسابقات فرنگی را برداشتند، من نایب رئیس فدراسیون بودم. محمد بنا و همکارانش مخالفت کردند و گفتند اینجا حکم انتخابی تیم ملی را دارد و دیدیم که انتخابی تیم ملی برای فرنگی برگزار نشد و جام تختی ملاک انتخاب تیم ملی قرار گرفت و ما به همین خاطر رنکینگ جام تختی را از دست دادیم. باید تدبیری شود که انگیزه بیشتری در بین کشتی گیران برای حضور در این رقابت ها ایجاد شود. انگیزه جوایز مادی مثل جایزه دلاری می تواند موثر باشد. جام بین المللی یاریگین که از جام های معتبر کشتی است، زمان و شهر ثابتی دارد و به همین دلیل هم روس ها و هم کشورهای دیگر برای حضور در آن برنامه ریزی می کنند. کشور ما هم در سال های مختلف در این تورنمنت حضور داشته است.

رضایی تاکید کرد: اگر در جام های بین المللی دیگر کشورها شرکت نکنیم، آنها هم به جام تختی نمی آیند. همین باعث می شود دیپلماسی ورزش و رابطه فی مابین کمرنگ شود. کشورهایی همچون ترکیه، آذربایجان، ارمنستان، گرجستان و کشورهای همسایه دیگر و حتی ژاپن و هند سال های سال مراوده خوبی با کشتی ما داشتند و به صورت اردویی با ما همکاری می کردند. اگر این تعاملات را برقرار کنیم، شرایط برگزاری جام تختی بهتر می شود و حداقل در 15 سال گذشته که جام تختی با معضلات این چنینی روبرو بود، حل می شود. درنظر دریافت یک تاریخ مناسب هم تاثیرگذار است. ایام سال نو میلادی تیم ها در تورنمنت های غیرضروری شرکت نمی کنند. همانطور که تیم های ملی ما اگر ضرورتی نداشته باشد، در ایام نوروز در تورنمنت نخواهند کرد. در نظر دریافت یک زمان ثابت و خط مشی مشخص و ساز و کار جدید و جوایز خوب که قهرمانان بزرگ جهان را جذب کند، می تواند در کار خیلی تاثیرگذار باشد. در خصوص کشتی گیران داخلی هم این موضوع که مثلا نفرات اول جام تختی به فلان مسابقه اعزام می شوند، باعث استقبال بهتر می شود.

وی بیان کرد: در دهه 60 مسابقات در اوج قدرت خود بود و تیم های مطرح می آمدند. مسابقات در دهه 70 نزولی داشت و بعد دوباره اوج گرفت. دهه 80 هم همین طور. با تمام احترامی که برای همه دوستان کادر فنی و رئیس فدراسیون های گذشته دارم، باید بگویم که سلیقه ای عمل کردن در خصوص جام تختی و نحوه برگزاری آن، باعث شده یک دوره استقبال خوب و یک دوره ضعیف باشد. تمام اینها باعث شده جام تختی با این مسائل روبرو شود. نام مرحوم تختی یک برند ورزشی ما است. نام جهان پهلوان تختی را با نام ایران می شناسند و باید مسابقه ای در شأن چنین قهرمان و پهلوانی برگزار کنیم.

در برنامه امروز آیتم ویژه ای در خصوص امامعلی حبیبی اولین طلایی کشتی ایران در تاریخ المپیک پخش شد. دارنده مدال طلای المپیک 1956 ملبورن و سه طلای کشتی آزاد جهان در این گفت وگوی ویژه گفت: در المپیک ملبورن دکتری داشتیم که اهل مشهد بود، آمد بالای سر من، آنجا 40 درجه تب داشتم. دکتر مشهدی ما گفت 40 درجه تب یعنی به مرگ نزدیک هستی. روبه روی ما رختکن قهرمانان شوروی بود، دیدم در میان کشتی گیران این تیم، یک نفر دارد می رقصد. بیشتر که دقت کردم، دیدم این همان حریفی است که خیال کرده من زمین می خورم و او اول المپیک شده است. با صدای بلند جوری که او هم بشنود، گفتم الان خنده ات را به گریه تبدیل می کنم. یکی از داوران ترکیه، قضاوت مسابقه فینال ما را برعهده داشت. در ابتدای مسابقه دست من را گرفت، به ترکی حالم را پرسید، در یک دقیقه و سی ثانیه حریف را ضربه فنی کردم، داور ترکیه بعد از کشتی وقتی دستم را بالا برد، بغلم کرد و مرا بوسید.

وی گفت: بعد از من داش تختی مبارزه داشت. تختی داداش من بود و او را خیلی دوستش داشتم، چون پسر مظلومی بود. او مرد و آقا بود. در 12 سالی که با هم در اردوی تیم ملی زندگی کردیم، دروغ از او نشنیدم، چون در ذاتش نبود. او در فینال المپیک با آلبول کشتی داشت و قبلا یک بار به او باخته بود. گفتم آقا بلور اجازه بده من او را راهنمایی کنم. نشستم کنار تشک، به تختی گفتم قدرت تو 10 برابر آلبول است. شگرد تختی زیر یک خم بود و خاکش کرد. گفتم سگک و انجامش داد. گفتم هر چه زور داری بزن رئیس. تختی هم همین کار را کرد. بعد از کشتی گفتم آقای بلور اینگونه باید تختی را راهنمایی کرد. تختی هم بعد از من شد اول المپیک.