باور کنید ورزش کشور المپیکی نیست

به گزارش ایستگاه بازی، ورزش المپیکی نیست؛ نه المپیکی کار می نماید و نه المپیکی فکر می نماید. در نهایت نیز اصلاً توجهی به المپیک به عنوان بزرگ ترین رویدادورزشی دنیا ندارد.

باور کنید ورزش کشور المپیکی نیست

به گزارش گروه رسانه های خبرنگاران، فریدون حسن طی یادداشتی در روزنامه جوان نوشت : ورزش المپیکی نیست؛ نه المپیکی کار می نماید و نه المپیکی فکر می نماید. در نهایت نیز اصلاً توجهی به المپیک به عنوان بزرگ ترین رویدادورزشی دنیا ندارد. این ها جملات و بعضاً اظهارنظر هایی است که طی چند سال گذشته زیاد شنیده شده، از زبان خیلی ها هم شنیده ایم و حتماً هم جدی گرفته نشده، اما وقتی مشابه این حرف ها را یکی مثل محمدرضا طالقانی خاک خورده ورزش می زند، آن وقت است که باید جدی اش گرفت.

طالقانی می گوید ورزش را باید به دست ورزشی ها سپرد، حرفی که تا به امروز بار ها زده شده، ولی حالا که از زبان یک مدیر قدیمی ورزش شنیده می گردد باید روی آن مانور داد. باید دوباره بیان کرد و به گوش همه رساند که ورزش باید به دست اهلش سپرده گردد تا بتواند المپیکی فکر کند. با وجود چنین طرز تفکری است که پول ورزش هم درست هزینه می گردد تا طالقانی و امثال او که دلسوز ورزش هستند نگران هزینه کرد زیادی بودجه ورزش در یک رشته خاص و پر طرفدار و مورد علاقه آقایان نباشند.

ورزش را باید به اهلش سپرد تا درست اداره گردد. این حقیقتی انکارناپذیر است که تبعات عدم اجرای صحیح آن را می گردد حتی در همین فوتبال مورد انتقاد همه هم دید. فوتبالی که بیش از چهار دهه است رنگ المپیک را به خود ندیده و با هزار و یک معضل ریز و درشت دست به گریبان است. فوتبالی که پول بیت المال را میلیارد میلیارد می گیرد و راه به جایی نمی برد، چراکه دست اهلش سپرده نشده است.

طالقانی درست می گوید، بعضی آقایان و مدیران امروز ورزش تئوریسین های قوی و زبده ای هستند، اما ورزش آدم خاص خودش را می خواهد. کسی که ورزش را بشناسد و با ابعاد و زوایا کار آن آشنا باشد. مدیری که خوب بداند المپیک و جایگاهش در ورزش دنیا کجاست. آنچه مسلم است اینکه مدیران امروز ورزش ما به المپیک تنها به چشم میدانی می نگرند که عده ای می فرایند مسابقه ای می دهند و مدالی هم می گیرند. لازم به شرح نیست که این نگاه از هر سمی برای ورزش کشور مهلک تر است، اما متأسفانه همین نگاه امروز نگاه غالب مدیریت ورزش کشور است که کار را به جایی رسانده که داد همه درآمده است.

فضای ورزش کشور المپیکی نیست؛ این نکته را حالا خاک خورده های ورزش فریاد می زنند، پس باید احساس خطر کرد. امروز دیگر فرصتی تا المپیک باقی نمانده، اما هنوز می توان فضا را به گونه ای مدیریت کرد که ورزشکار ایرانی در بزرگ ترین آوردگاه ورزش دنیا خوش بدرخشد و نتیجه بگیرد. البته به شرط آنکه دغدغه امثال طالقانی را جدی بگیرند، به شرط آنکه ورزش را خارج از جناح بندی های سیاسی و حزبی به اهلش بسپارند و اجازه دهند ورزش و اهالی واقعی آن نفس بکشند و خونی تازه در رگ هایشان جاری گردد. المپیک همین پشت در است، در حالی که ما هنوز نگران این هستیم که در ورزشمان المپیکی فکر نمی نمایند و برنامه ریزی المپیکی ندارند، به این خاطر که ورزش دست اهلش نیست و دیگران برای آن برنامه ریزی و هدف گذاری می نمایند. بنابراین طبیعی است که هدفش المپیک نباشد. نباید توقع داشت که زیربنایی کار نمایند، چراکه اختیار ورزش کشور دست کسانی است که فقط می خواهند موفقیت ها در زمان مدیریت خودشان ثبت و ضبط گردد.

در چنین فضایی کار به جایی می رسد که فریاد همه بلند می گردد. از مدال آور و ورزشکار گرفته تا مدیر و پیشکسوت دلسوز ورزش، اما باید دید که این فریاد ها به جایی می رسد یا نه. سال هاست که همه از این شرایط ابراز نارضایتی می نمایند، اما گوش شنوایی وجود ندارد. حالا که کار به جایی رسیده که پیشکسوتی، چون طالقانی با کوهی از سابقه مدیریت ورزشی لب به اعتراض می گشاید، سؤال این است؛ آیا نباید دغدغه های او را جدی گرفت؟ آیا نباید به این واقعیت رسید که فضای ورزش کشور المپیکی نیست؟

بازگشت به صفحه رسانه ها

منبع: خبرگزاری تسنیم
انتشار: 4 فروردین 1399 بروزرسانی: 6 مهر 1399 گردآورنده: managore.ir شناسه مطلب: 767

به "باور کنید ورزش کشور المپیکی نیست" امتیاز دهید

امتیاز دهید:

دیدگاه های مرتبط با "باور کنید ورزش کشور المپیکی نیست"

* نظرتان را در مورد این مقاله با ما درمیان بگذارید