این زنبور کوچک، سوسک ها را به زامبی تبدیل می نماید و قلبشان را می خورد!، فیلم - ایستگاه بازی

ماده های گونه زنبور زمردی (زنبور گوهرین یا زنبور جواهری) کمتر از 2.5 سانتی متر طول دارند و با رنگ های سبزآبی متالیک و زیبا تزئین شده اند.

به گزارش نیویورک تایمز، زنبورهای زمردی برای کامل کردن چرخه زندگی خود، ابتدا باید سوسک آمریکایی را نیش بزنند و توکسین های کنترل نماینده فکر را به حشره بسیار بزرگ تری تزریق نمایند و آن را به زامبی بدون دفاعی تبدیل نمایند. سپس زنبور ماده، سوسک را با شاخک های حساس خود به داخل حفره ای که پیدا نموده است، می کشاند، تخمی روی پای سوسک می گذارد و سپس با خاک روی آن را می پوشاند. پس از شش روز، لارو ظاهر می گردد و راه خود را به سوی سینه سوسک باز می نماید. سپس آغاز به بلعیدن حشره درمانده از درون به بیرون می نماید.

زنبور زمردی ممکن است کوچک باشد، اما سوسک در رویارویی با آن شانسی ندارد.

حدود نیم میلیون گونه زنبور انگلی وجود دارد و بسیاری از آن ها به روشی مشابه زندگی خود را می گذرانند. دانشمندان دوست دارند این هیولاهای کوچک را مطالعه نمایند، زیرا بسیاری از زنبورهای مذکور از حشراتی تغذیه می نمایند که انسان از نابودی آن ها ناراحت نمی گردد: موجوداتی مانند سوسک ها و بعلاوه آفات و گونه های مهاجم. کنت کاتانیا، متخصص نورواکولوژی در دانشگاه وندربیلت می گوید: از دهه 1800، مردم این اعتقاد را داشتند که انگل واره ها به طور انتخابی از خوردن ارگان های حیاتی میزبان خود اجتناب می نمایند تا بتوانند آن ها را زنده نگهدارند. آنچه من دریافتم این است که این انگل واره مستقیما سراغ قلب سوسک می رود و آن را می خورد.

کاتانیا در کوشش برای جلب توجه دانشجویانش، تصمیم گرفت از لارو زنبور زمردی که درحال خوردن درون سوسک است، فیلم بگیرد. او حین فیلمبرداری به کشف غیرمنتظره ای دست پیدا کرد: پس از خوردن قلب سوسک، لارو زنبور آغاز به خوردن نای میزبان خود کرد. این امر موجب شد هوا از سیستم تنفسی سوسک خارج گردد و درون حفره بدن برود. لارو زنبور سپس آن هوا را مصرف می نماید.

پس از چندین بار انجام آزمایش، دکتر کاتانیا توانست نشان دهد حباب های هوا نه تنها به لارو اجازه می دهد درحالی که به طور کامل درون بدن سوسک هستند، نفس بکشند، بلکه به متابولیسم سوسک نیز یاری می نماید. وقتی حباب های هوا ظاهر می شوند، لاروها سریع تر آغاز به جویدن میزبان خود می نمایند. دکتر کاتانیا یافته های خود را در مجله Current Biology گزارش کرد.

در عرض 48 ساعت، لارو زنبور زمردی راه خود را در دل سوسک می جود و میزبان می میرد. بعضی از انگل واره های دیگر میزبان خود را به طور کامل در این مرحله نابود نمی نمایند، بلکه با اجتناب از خوردن اندام های حیاتی، قربانیان خود را زنده نگه می دارند تا از زندگی خودشان محافظت نمایند. این امر موجب شد دکتر کاتانیا این سوال را مطرح کند که چرا زنبورها تکامل پیدا نموده اند تا با سرعت زیادی میزبان خود را از بین ببرند.

دکتر کاتانیا معتقد است که زنبور باید به سرعت غذای خود را بخورد قبل از اینکه میزبان زامبی شده اش به وسیله موجود دیگری خورده گردد. اما این کشفی است که او هنوز برای انتشار آن آمادگی ندارد و می گوید: این داستان قسمت های بیشتری دارد و من درحال حاضر روی قسمت دوم آن کار می کنم.

227227