پیتزاهای این مهاجران منیتوبا و گرسنگی بی خانمانان

به گزارش ایستگاه بازی، مهاجرت به کانادا برای این کشور مزایا به همراه دارد! مثلا به این زوج هندی مهاجر که پیتزافروشی خود را در وینیپگ افتتاح کرده اند نگاه کنید. این پیتزافروشی با بقیه پیتزافروشی ها یک فرق اساسی دارد و آن هم کارت هایی است که به تابلو چسبانده شده و هر کدام از آنها نمادی از یک وعده غذایی برای گرسنگان و بی خانمانان است.

این زوج که Vikas Sanger و Shivani Sanger نام دارند از دهلی نو به کانادا مهاجرت کرده اند. شیوانی در زمینه بهداشت دهان و دندان فعالیت می کند و ویکاس هم صاحب این پیتزافروشی جالب است؛ او در سال 2010 با ویزای تحصیلی به وینیپگ آمد و در دانشگاه منیتوبا شروع به تحصیل در رشته کسب و کار کرد. در سال 2015 توانست پس از آنکه از طریق جهت مهاجرتی اسکیلد ورکر منیتوبا دعوتنامه برایش صادر شد اقامت دائم خود را اخذ کند.

او در سال 2016 یک پمپ بزنین خرید و سپس آن را به یک خشک شویی عمومی یا laundromat توسعه داده و در نهایت توانست رستوران خود را تحت نام SFC Pizzeria افتتاح کند. ویکاس در این رستوران یک ایده جالب را به مشتریان خود معرفی می کند: 1 دلار کمک کنید تا یک تکه پیتزا یا سمبوسه برای گرسنگان و بی خانمانان فراهم شود. هر کس هم این 1 دلار را کمک کند روی یک کارت کلمات محبت آمیز می نویسد و آن را می چسباند به تابلو تا نمادی از خیرخواهی و نوع دوستی باشد و گرسنگان بتوانند با ارائه آن به جای پول غذا دریافت کنند.

ویکاس می گوید تنها دو روز بعد از افتتاح این پیتزافروشی این ایده در ذهنش جرقه زد: آن روز گرسنه ای داخل رستوران شده بود که یک تکه پیتزا می خواست اما 1 دلار مورد نیاز برای این یک تکه پیتزا را هم نداشت. آن روز ویکاس غذایی رایگان به آن گرسنه داد. حالا اما، افرادی که پول ندارند می توانند از این کارت ها بردارند و در ازای آن غذا دریافت کنند.

او به آن فرد گفته بود: من تازه دو روزه اینجا رو باز کردم. اما بهت غذا می دم - تو فرهنگ ما نمیشه کسی ازت آب و غذا بخواد بهش ندی. بعد از آن اتفاق مساله را با همسرش در میان گذاشت و این شد که تصمیم به عملی کردن این ایده خوب گرفتند.

هر کسی داخل این رستوران شود و بخواهد غذا سفارش دهد به او پیشنهاد کمک کردن به فقرا را می دهند. ویکاس می گوید طی دو هفته اخیر تعداد کمک ها کاهش یافته اما هنوز هم با کمک های جمع آوری شده روزانه 20 تا 25 نفر را غذا می دهد.

می گوید: حس خیلی خوبی به آدم میده. وقتی می بینی طرف غذاشو می خوره و دعات می کنه. او قصد دارد تا روزی که رستورانش دایر است این سیستم را اجرا کند. می خام گرسنگی رو از این شهر و کل کانادا ریشه کن کنم. هر کی داره و می تونه، کمک کنه. 1 دلار راه دوری نمی ره.