قضیه مبهم ریش بلندهای مدرن و امروزی: تحمل میکروب و آلودگی به بهای مد - ایستگاه بازی

سال گذشته، یکی از روزنامه های معتبر در تیتر خبرهای خود صریحانه نوشته بود که ریش بعضی آقایان بیشتر از توالت ها کثیفی و میکروب در خود دارد. اما پیش از آنکه به سرعت به سراغ ماشین ریش تراش خود بروید، اجازه دهید کمی به آنالیز این موضوع بپردازیم و ثابت کنیم که واقعاً ریش ها به کثیفی توالت ها هستند یا خیر.

گذشته از مطالعات علمی یا پزشکی که از سوی اشخاص شناخته شده انجام شده است، یک مرکز نیز در نیومکزیکو به وسیله یک محقق میکروب شناس به نام جان گولوبیک راه اندازی شد که به آنالیز و مطالعه در مورد این موضوع بپردازد.

ریش های مزاحم و عذاب آور

در این مرکز ریش تعدادی از افراد مورد آزمایش قرار گرفته شد تا میزان آلودگی آنها معین گردد و به طور نسبی با آلودگی توالت مقایسه شوند. گولوبیک از این آزمایش نتیجه گیری کرد که مسلماً میزان قابل توجهی آلودگی وجود دارد که ممکن است در بعضی مواقع مشکل ساز گردد.

بعد از اینکه این آزمایشات و نتایج به دست آمده از آنها به شکلی فراگیر در تمام نقاط منتشر شد، اظهارنظرهای متفاوتی مبنی بر تأیید یا رد نظریه گولوبیک ارائه شد. بعضی معتقد بودند با اینکه هیچ شکی در درستی نظریه گولوبیک وجود ندارد، اما شاید اگر صورت مردان بدون ریش هم در این آزمایشات لحاظ می شد، نتیجه دقیق تری بدست می آمد. از آنجا که میکروب و باکتری بر روی نقاط مختلف سطح پوستی بدن رخنه می نماید، بنابراین ضروری است به طور دقیق تری آنالیز گردد که آیا داشتن ریش باعث جذب بیشتر میکروب و باکتری می گردد یا خیر؛ یا این که صورت های بدون ریش و اصلاح شده صورت هایی تمیز و عاری از میکروب هستند.

در پی این اختلاف نظرها در سال 2014، مطالعه ای در یک مجله پزشکی ارائه شد که نظریه آلوده بودن ریش صورت را به کلی رد کرد.

در این مطالعه صراحتاً گفته شده است که جذب آلودگی هیچ ارتباطی با ریش صورت ندارد و داشتن ریش بلند هیچ گونه خطری برای سلامتی فرد به همراه نخواهد داشت. از سوی دیگر، محققان طی آزمایشی میزان باکتری و میکروب موجود بر روی پوست 408 مرد را مورد آنالیز قرار دادند. با این تفاوت که این بار افراد بدون ریش نیز در میان شرکت کنندگان حضور داشتند.

در نتیجه این آزمایش معین شد که بعضی از انواع باکتری در میان آن دسته از افراد که صورت خود را اصلاح نموده بودند بیشتر مشاهده شد. محققان اضافه کردند که با توجه به محدودیت هایی که در جریان این آزمایشات با آنها روبرو بودند، مانند عدم امکان آنالیز میزان انبوهی ریش افراد و مقایسه آن با سایرین، این احتمال وجود دارد که نتایج به دست آمده را نتوان به عموم نسبت داد.

بهداشت در برابر مد

سال گذشته، الن ویدی، تاریخ نویس عضو انجمن پزشکی بریتانیا به نام، یک پروژه 3 ساله را با موضوع ترسیم آماری میزان بهداشت و سلامت افراد شروع کرد. او این مطالعات را در مورد تفاوت در داشتن یا نداشتن ریش در یک بازه زمانی بین سال های 1700 تا 1918 میلادی مورد آنالیز قرار داد.

در آن موقع، داشتن ریش مد نبوده است و داشتن ریش بلند اغلب در میان افراد طرفداری نداشت. در فاصله زمانی بین سال های 1700 تا 1830 میلادی عمدتاً صورت های کاملاً اصلاح شده و بدون ریش مد بیشتر بود.

اما در دوره ویکتوریا تغییری اساسی در مد و صورتی که بیشتر مورد پسند بود رخ داد که از اوایل سال 1850 تا انتها قرن 19 میلادی ادامه پیدا کرد.

مد ریش هیپی در سال 1960 به اوج خود رسید. اما به تدریج تا سال 2002 از میزان محبوبیت ریش های بلند کاسته شد و افراد به سوی صورت های اصلاح شده و بدون ریش متمایل شدند. آمار ویدی هنوز در مراحل ابتدایی کار خود است و برای نتیجه گیری و اثبات نظریات مختلف به زمان بیشتری احتیاج دارد.