آینده فناوری را با واقعیت ترکیبی ببینید - ایستگاه بازی

هدست های واقعیت مجازی (Virtual Reality یا VR) نیز که به وسیله شرکت هایی مثل اچ تی سی و اکیولس ریفت به بازار عرضه شدند امکان نفوذ به جهانی واقعیت مجازی را برای کاربران فراهم کردند و به همین علت توانستند هواداران بسیاری را به سمت خود جذب نمایند.

اما واقعیت این است که با پیشرفت فناوری به سمت چیزی قابل هضم تر مثل واقعیت ترکیبی (Mixed Reality یا MR)، واقعیت های مجازی و افزوده احتمالا دیگر نمی توانند آنقدر ها قابل توجه باشند. اتفاقاتی که در جهانی واقعیت های دیجیتال می افتد آن قدر زیاد است که کوشش برای کشیدن مرز تعیین میان واقعیت های مجازی، افزوده و ترکیبی کار سرگیجه آوری است. با این حال می توان برای هرکدام از این واقعیت ها ویژگی های خاصی تعریف کرد.

واقعیت مجازی

واقعیت مجازی یا VR، فناوری استفاده از رایانه برای شبیه سازی یک محیط است. در واقعیت مجازی، کاربر در جهانی که می خواهد آن را تجربه کند قرار می گیرد. در این محیط از حواس بینایی، شنوایی و گاهی حس لامسه به منظور ایجاد تعامل میان کاربر و سیستم استفاده می گردد. واقعیت مجازی معمولا احتیاج به نمایشگر های سربند (HMD) دارد که شما آن ها را روی سرتان قرار می دهید تا صفحه نمایش مقابل چشمان تان قرار بگیرد.

سایر انواع سیستم ها احتیاج به هدست ها و حسگر ها برای شبیه سازی صدا ها و حرکت ها دارند تاغوطه وری کاملی را برای کاربر ایجاد نمایند. هنگامی که با ابزار های واقعیت مجازی در تعامل هستید، در هر فضایی که قرار است ابزار نمایش بدهد قرار می گیرید. با حرکت دادن سر یا بدن به اطراف، تصویری که می بینید نیز با توجه به جهت حرکت شما تغییر می نماید. کاری که این ویژگی انجام می دهد فریب دادن مغز است تا شما فکر کنید در آن فضای خاص هستید.

در حالی که در واقعیت در آن قرار ندارید و مشکل هم دقیقا همین جاست. واقعیت مجازی نمی تواند شما را کاملا به این باور برساند. مغز شما درک می نماید که حضورتان غیرواقعی است. برای مثال وقتی در فضای داخل فضاپیمایی که به یک سیارک برخورد می نماید غوطه ورید، دیدتان به شما می گوید محیط اطراف، محیط آشفته ای است، اما بدن تان در یک نقطه ثابت است. این حالت باعث مشوش شدن کاربر می گردد. زیرا بدنش دو پیغام مختلف به او می دهد و این موضوع اغلب به بیماری حرکت و گاهی حالت تهوع منجر می گردد.

واقعیت افزوده

در واقعیت افزوده یا AR، کاربر با جهانی واقعی تعامل دارد، اما جهانی مجازی نیز به صحنه افزوده می گردد. این فناوری عناصر جهانی مجازی را وارد جهانی واقعی می نماید به طوری که به نظر می رسد عناصر مجازی بر عناصر واقعی اثر می گذارند. اجزای گرافیکی، صوتی و لمسی واقعیت افزوده به جهانی اصلی ما افزوده می گردد تا تجربه ای افزوده را به کاربر ارائه کند. به عنوان نمونه هایی از واقعیت افزوده می توان از بازی پوکمون گو یا محیط اسنپ چت نام برد که هردو بعضی نماد های دیجیتال را به جهانی واقعی اطراف شما اضافه می نمایند.

بسیاری از محیط های واقعیت افزوده به وسیله گوشی های هوشمند تجربه می شوند. واکنش ها به عینک های واقعیت افزوده متفاوت بوده و به ویژه بعد از تجربه ناموفق گوگل گِلَس شرکت خاصی در این زمینه پیشرو نبوده است.

واقعیت ترکیبی

تازه ترین پیشرفت ها در فناوری های واقعیت افزوده و واقعیت مجازی، ما را به بعضی اشکال واقعیت ترکیبی (MR) رسانده است. واقعیت ترکیبی که واقعیت هیبریدی نیز نامیده می گردد، برترین نکات واقعیت های مجازی و افزوده را با هم ترکیب می نماید. با استفاده از این نوع محیط، کاربران به راحتی می توانند در یک لحظه از جهانی واقعی به جهانی مجازی و برعکس منتقل شوند.

برخلاف واقعیت مجازی، که شما را در یک محیط قرار می دهد و همه چیز را به فضای جهانی واقعی کاربر متصل می نماید، واقعیت ترکیبی با الگوبرداری از تغییر طبیعی رفتار ها و منظره ها هنگام تعامل با عناصر، تعاملات واقعی ایجاد می نماید. در یکی از انواع واقعیت ترکیبی نه تن ها اشیا به جهانی واقعی اضافه می شوند، بلکه می توان با آن ها تعامل نیز داشت. درواقع این واقعیت ترکیبی، نوع پیشرفته واقعیت افزوده است.

شکل جالب دیگری از واقعیت ترکیبی یک محیط کاملا مجازی است که در آن راه ورود به جهانی واقعی مسدود شده است. محیط ابتدا کاملا به شکل واقعیت مجازی به نظر می رسد، تفاوتی که وجود دارد این است که جهانی مجازی ای که شما شاهد آن هستید به محیط جهانی واقعی متصل شده و با آن همپوشانی دارد. به این ترتیب واقعیت ترکیبی با باریک کردن مرز های میان جهانی دیجیتال و جهانی واقعی با یاری فناوری پیشرفته، ترکیبی از هردو به شکل یک جهانی واقعی ارائه می نماید.

کاربرد های بالقوه واقعیت ترکیبی

شاید این طور به نظر برسد که واقعیت مجازی، واقعیت افزوده و واقعیت ترکیبی، فناوری های شگفت انگیزی هستند که فقط در بازی های رایانه ای کاربرد دارند. اما استفاده از واقعیت ترکیبی زمینه های گسترده دیگری نیز دارد.

ارتباطات

آیا از فناوری هولوپورتیشن چیزی شنیده اید؟ اگر توسعه واقعیت ترکیبی به روند اصلی فناوری تبدیل گردد آنگاه ما احتمالا شاهد ظهور پدیده گفت وگوی تصاویر هولوگرافیک با خودمان خواهیم بود. به عبارت دیگر شما می توانید با دوستان تان که کیلومتر ها دورتر از شما زندگی می نمایند در یک هولوگرام صحبت کنید! کاربرانی که به وسیله این فناوری با دوستان و آشنایان خود در مسافت های دور صحبت می نمایند این امکان را خواهند داشت که آن ها را از نزدیک ببینند و با فرد مورد نظرشان رودررو شوند، اما به صورت مجازی دیدار نمایند.

درحال حاضر شرکت مایکروسایت میخواهد با ارائه فناوری تازه هولوپورت کاربران هولولنز خود را به هر نقطه ای از جهان که می خواهند ببرد. این سامانه با ترسیم نقشه حرکتی فرد و ارسال آن ها به صورت تصاویر سه بعدی به فردی که از هولولنز استفاده می نماید، عمل می نماید و به این ترتیب دو فردی که از این فناوری استفاده می نمایند می توانند با یکدیگر ارتباط برقرار نمایند.

تفریح

تماشای مسابقات ورزشی، مشاهده آمار مسابقه یا ارتباط برقرار کردن با بازیکنان یا هواداران آن ها در زمان واقعی بدون این که حتی صندلی تان را ترک کنید از دیگر امکاناتی است که واقعیت ترکیبی فراهم می نماید. این فناوری تحولات شگفت آوری را نیز در صنعت سینما رقم خواهد زد. تصور کنید بتوانید واقعا در داخل یک فیلم و در کنار شخصیت های آن باشید!

آموزش

استفاده از واقعیت ترکیبی در آموزش و پرورش توانایی دانش آموزان را در یادگیری و دریافت اطلاعات افزایش می دهد و در عین حال امکان شخصی کردن شیوه یادگیری آن ها را فراهم می نماید. با استفاده از نمایش ها و شبیه سازی های سه بعدی، دانش آموزان و دانشجویان می توانند با اشیای مجازی ارتباط برقرار نموده و آن ها را به نحوی که با مطالعات خودشان مرتبط است به کار بگیرند.

با ضمیمه کردن اشیای سه بعدی به کلاس های درس برای برآورد میزان، شکل یا سایر ویژگی های آنها، دانش آموزان می توانند چیزی را که درحال مطالعه آن هستند عمیق تر درک نمایند. برای مثال دانش آموزان دانشگاه کیس وسترن رزرو اوهایو این امکان را دارند که از هولولنز های مایکروسافت برای آموزش تشریح بدن انسان یا حیوانات استفاده نمایند. بعلاوه استادان می توانند کار تدریس را از صد ها کیلومتر دورتر انجام دهند و در عین حال با دانشجویان تعامل نیز داشته باشند.

واقعیت مختلط و همکاری گروهی

پیش بینی می گردد واقعیت ترکیبی همکاری های گروهی را بهبود ببخشد، زیرا این فناوری از این ظرفیت بالقوه برخوردار است که میان نیروی کار و گروه های کاری حتی اگر در دو نقطه در دو سوی کره زمین هم باشند ارتباط برقرار نمایند. دفاتر مجازی بالقوه می توانند در نقاطی که کارکنان صرفا با پوشیدن ابزار های هولولنز خود با هم همکاری می نمایند راه اندازی شوند.

این ویژگی واقعیت ترکیبی، انعطاف پذیری محل کار را بالا می برد. زیرا کارکنان می توانند به راحتی در محل و زمان مورد نظر خود کار نمایند. واقعیت ترکیبی نه تن ها موانع فضا و مکان را از بین می برد، بلکه به رفع شدن موانع زبانی نیز یاری می نماید. تصور کنید همچنان که صحبت می کنید صحبت های تان درزمان واقعی ترجمه شوند!

مهندسی

فناوری واقعیت ترکیبی مطمئنا تحولات بزرگی در مهندسی ایجاد خواهد نمود. حوزه مهندسی به روش های مختلفی، از طراحی سه بعدی گرفته تا ساخت مجازی ابزار ها و هدایت انجام تعمیرات از راه دور و اپلیکیشن های نظارت بر پروژه، استفاده از ابزار های واقعیت ترکیبی را شروع نموده است. با استفاده از نرم افزار های مدل سازی سه بعدی در ابزار های واقعیت ترکیبی، مهندسان قادر به ساخت پروژه های خود در یک محیط مجازی مشترک هستند و برترین شانس را برای رفع کردن اشتباهات و اصلاح طرح ها در اختیار دارند. محبوبیت نرم افزار های همراه نظارت بر پروژه نیز به علت برخورداری از قابلیت طراحی مدل های سه بعدی یا چهاربعدی برای سازه ها اکنون درحال افزایش است.

پزشکی

فناوری واقعیت ترکیبی در زمینه پزشکی هم برنامه های بالقوه فراوانی دارد. آموزش از راه دور جراحی به وسیله متخصصانی که درحال جراحی هستند، مطالعه آناتومی با استفاده از محیط های واقعیت ترکیبی و استفاده از هولوگرام های سه بعدی در یک محیط مجازی بجای نمودار های دو بعدی در کتاب های درسی پزشکی نمونه هایی از تحولاتی است که واقعیت ترکیبی می تواند در زمینه آموزش و یادگیری پزشکی ایجاد کند.

استفاده از این نوع فناوری حد و مرزی نمی شناسد. از ورزش، موسیقی و تلویزیون گرفته تا هنر و حتی آموزش و پرورش، همگی تحت تاثیر این فناوری قرار می گیرد. واقعیت ترکیبی بعلاوه به آرامی جایگزین دستگاه های تلفن همراه و حتی تلویزیون، لپ تاپ ها و تبلت ها خواهد شد. به این معنی که شما همه چیز را از واقعیت ترکیبی و با یک جفت لنز آن دریافت خواهید کرد.

منابع: Hongkiat، Big Think و Lanner

پ