تلویزیون، زیر پتو!
به گزارش ایستگاه بازی، مهدی بذرافکن در خبرآنلاین نوشت: بهانه نوشتن این یادداشت کوتاه یکی از برنامه های شب یلدا تلویزیون است. برنامه ای که به صورت مستقیم پخش می شد و ابوالفضل پورعرب را به عنوان مهمان، میزبان بود.
جایی که سامان گوران هم حاضر بود و در شوخی نابجایی گفت: خیلی خوشحالم که زیر یک پتو با شما هستم آقای پورعرب!
این شوخی البته که با واکنش تند مهمان روبرو شد و برخورد پورعرب با گوران احتمالا درس عبرتی برای این کمدین خواهد شد که این نکته تا همواره آویزه گوشش باشد: هر سخن جایی و هر نکته مکانی دارد.
تلویزیون از زمان اختراع به وسیله جان بیردِ اسکاتلندی تا به امروز، یکی از رسانه های تاثیرگذار بوده، هست و مخاطبان زیادی دارد.
تاثیر این رسانه قدرتمند به حدی است که جرج گربنر و همکارانش در نظریه کاشت به نتیجه رسیده اند که تماشای تلویزیون نقش مستقلی در مفهوم سازی مخاطبان از واقعیت اجتماعی دارد.
این نظریه بر آثار تدریجی و درازمدت رسانه ها به ویژه تلویزیون، بر شکل گیری تصویر ذهنی مخاطبان از دنیای اطراف و مفهوم سازی آنان از واقعیت اجتماعی تأکید می نماید؛ هر چقدر مردم زمان بیشتری صرف تماشای تلویزیون نمایند، باور ها و فرض هایشان در خصوص زندگی و جامعه، بیشتر با پیغام های مکرر و ثابت در برنامه های هنری، تفریحی و تفریح تلویزیونی همخوان خواهد شد.
حال، اما شرایط تلویزیون در کشور ما با گذشت زمان با سرعتی عجیب به سوی نزول به پیش می رود و دیگر اثری از یک رسانه قدرتمند و تاثیرگذار نمی بینیم.
تازه ترین نمونه شیب نزولی صداوسیما شب یلدا بود. در یکی از برترین زمان های سال برای رسانه ای مانند تلویزیون که مخاطبانش تا ساعت ها دور هم می نشینند، رسانه ملی، تُهی از برنامه های سنگین و رنگین و در شان مخاطبش بود.
یک شب نا امید نماینده در طولانی ترین شب سال که برای تلویزیون شاید ناامید نماینده ترین شب سال هم بود.
شاید برترین تصویر از حال این روز های رسانه ملی در شوخی زشت سامان گوران با ابوالفضل پورعرب نمایان شد؛ خیلی خوشحالم که زیر یک پتو با شما هستم آقای پورعرب!
انگار که تلویزیون کشورمان هم مدت هاست زیر پتو است، خودش را از مخاطبانش پنهان نموده، نمی خواهد جایی را ببیند. شاید کَبک وار سرش را زیر برف نموده و در حال خودفریبی است؟ که اگر نبود، حتما چنین نبود. بود؟
منبع: فرارو