جهاد جنبش دانشجویی علیه بی عدالتی ، چقدر حضور دانشجویان در کنار مردم احساس می شود؟ - ایستگاه بازی

گروه دانشگاه خبرنگاران- اعظم ذوالفقاری منظری؛ * جنبش دانشجویی در ایران عمری چند دهه ای دارد؛ زمان این عمر را نمی توان به طور دقیق تخمین زد. جنبش دانشجویی یا بهتر بگوییم مشارکت دانشجویان در کنش های اجتماعی و سیاسی تاریخچه ای طولانی و البته پیچیده دارد. شاید شروع آن را بتوانیم پس از دهه 20 شمسی بدانیم؛ زمانی که دخالت کشور های غربی به ویژه انگلیس و شوروی در کشورمان به اوج رسیده و آمریکای تازه نفس هم وارد میدان بازی استعمار شده بود. قشر دانشجو در میانه این کارزار وارد میدان عمل شد و با تظاهرات و برگزاری میتینگ های سیاسی، نسبت به وابستگی ایران و دخالت کشور های بیگانه در سیاست های داخلی کشورمان، اعتراض کرد.

آنچه در 16 آذر 1332 نیز رخ داد، ادامه همان اعتراضات بود و پس از آن، دانشگاه های ایران و جمع های دانشجویی در خارج از کشور، به عنوان یکی از مهم ترین فضا های اعتراضی علیه سیاست های رژیم پهلوی و نفوذ خارجی ها در کشور شناخته شد.

پس از پیروزی انقلاب اسلامی، جنبش دانشجویی فعالیت خود را گسترده تر کرد؛ در واقع دانشجویانی که تا دیروز خود را در کنار مردم می دیدند، برای برقراری نظام اسلامی و شعار نه شرقی نه غربی، باز هم خود را کنار مردم دیدند؛ در رفع محرومیت ها و دفاع از میهن.

جنبش دانشجویی در سال های پس از انقلاب در همان راستای حرکت کرد که جمهوری اسلامی و جامعه ایرانی طی کرده بود؛ در غم ها و شادی ها کنار مردم و جمهوری اسلامی بود و این همراهی همچنان ادامه دارد. اما تشکل های دانشجویی زیادی شکل گرفتند که حالا دیگر صرفا با فعالیت سیاسی شناخته نمی شوند؛ چرا که همه مسائل کشور، سیاست نیست.

جمهوری اسلامی در راستا رشد خود، با شرایط و مسائل متفاوتی روبه رو شده و اکنون به مرحله ای رسیده که برخی پنهان کاری ها و دست هایی که دوست داشتند پشت پرده تعاملات اقتصادی، خود را پیش برند، روبه رو شده است. شکی نیست در تعاملات اقتصادی کشور ما نیز نقص قوانین وجود دارد و مانند همه دنیا، افرادی هستند که بخواهند از این نواقص برای سودجویی بهره گیرند و جیب خود را از پول مردم پر کنند. در این شرایط جنبش دانشجویی چه کار هایی می تواند انجام دهد؟ کشف این دست های پشت پرده کار سختی است، اما گاهی روزنه ای برای دیدن آن وجود دارد. خوشبختانه نمونه های جالبی داریم که می توانند الگو های خوبی برای دانشجویان باشند.

بازگشت ماشین سازی تبریز به ایدرو در سایه فعالیت های دانشجویی

یکی از پفراینده های بزرگی که دانشجویان در یک سال گذشته دنبال کردند، مربوط به پفراینده کارخانه ماشین سازی تبریز است. شرکتی که در سال 83 و در راستای اجرای اصل 44 قانون اساسی در لیست شرکت های مشمول واگذاری قرار گرفت. سازمان خصوصی سازی طی 14 سال در چندین مرحله این شرکت را ارزیابی کرد و آگهی مزایده واگذاری آن بخش خصوصی منتشر شد تا اینکه در نهایت شخصی بدون اهلیت سهام کارخانه را خرید. جنبش دانشجویی در کنار دیگر کنشگران اجتماعی حضور یافت و پیگیر مساله این کارخانه شد تا جایی که امسال خبر واگذاری آن به ایدرو به رسانه ها رسید؛ خبری خوب که امیدواریم برای هپکو نیز رخ دهد.

بیشتر بخوانید:

• پایانی بر پفراینده پرماجرای مش قربانعلی
• چرا هنوز هپکو به ایمیدرو واگذار نشده است؟
• خصوصی سازی غیرصحیح بازیچه دست غارتگران بیت المال شده است

16 آذر کنار کارگران هپکو و آذرآب

هپکو در کار تولید خودرو های سنگین راهسازی و کشاورزی است. فرایند خصوصی این شرکت نیز از حدود 15 سال پیش شروع شده و تا به امروز چند سهامدار بر آن حکومت کرده اند. اما آنچه درباره آن نگران کننده است، اینکه شرایط هپکو روز به روز وخیم تر می شود تا جایی که تولید این کارخانه در سال 98 به گفته کارگران آن در نهایت به 10 دستگاه رسیده است. جنبش دانشجویی کمتر از آنچه در ماشین سازی و حتی هفت تپه ورود کرده بود، در هپکو فعالیت کرد؛ شاید یک دلیل آن هم غفلت از این مسئله بود. با این حال دانشجویان عدالتخواه 16 آذر امسال را که جمعه بود، تلاش کردند تا روز دانشجو را در جمع کارگران هپکو و آذرآب سپری کنند.

در هفت تپه پیچیدگی ماجرا آنجا رخ داد که برخی از کارگران اعتراضات خود را به خارج از مرز های ایران کشاندند و پای رسانه های بیگانه را وسط کشیدند. در این شرایط، حل مساله بغرنج تر می شد که خب هزینه هایی هم برای آن پرداختند. دانشجویان توانستند با پیگیری های خود، شرایط را برای اهالی هفت تپه تغییر دهند.

وظیفه مؤذن جامعه؟

با اینکه بخشی از بدنه جنبش دانشجویی به نوشتن بیانیه و نامه به مسئولان بسنده می کند، اما نمونه هایی بسیاری از شناخت مساله و گره گشایی از سوی دانشجویان وجود دارد؛ مانند پفراینده فساد قاضیان در استان گلستان، یا پفراینده شرکت غله همدان، یا مسائلی که پتروشیمی های بلااستفاده ایجاد کرده اند.

این نشانه ها می تواند چراغ راه دیگر دانشجویان نیز باشد؛ جنبش دانشجویی وقتی می تواند خود را همراه مردم و مدافع و حمایت گر منافع ملی بداند که وارد عرصه جهاد علیه بی عدالتی شود و در کنار مردم، درد ها را بچشد و زندگی کند و برای حل این مسائل راه حلی پیدا کند.

سلسله گزارش هایی در روز های آینده در سرویس استانها منتشر می شود که نمونه هایی از راه کار هایی است که جنبش دانشجویی در شرایط جدید کشور و برای حل مسائل در کنار مردم بوده است.